5 دارویی که دنیا را تغییر داد

انتخاب برتر / اندازه گیری تأثیر هر دارو بر تاریخ جهان دشوار است. اما در اینجا پنج دارو آورده شده است که به جرأت می توان گفت که تغییرات زیادی در زندگی ما ایجاد کرد، اغلب به روش هایی که ما انتظارش را نداشتیم.

آنها مزایای باورنکردنی را به ارمغان آورده اند. اما آنها معمولاً با عوارض همراه هستند که باید به طور انتقادی به آنها نگاه کنیم.

یادآوری خوبی است که داروی شگفت انگیز امروز ممکن است داروی مشکل فردا باشد.

بیهوشی

در اواخر دهه 1700، شیمیدان انگلیسی، جوزف پریستلی ، گازی ساخت که او آن را «هوای نیتروژن فلوژیستیک» (اکسید نیتروژن) نامید. هامفری دیوی شیمیدان انگلیسی فکر می کرد که می توان از آن به عنوان تسکین درد در جراحی استفاده کرد، اما در عوض به یک داروی تفریحی تبدیل شد .

تا سال 1834 بود که به نقطه عطف دیگری رسیدیم. این زمانی بود که شیمیدان فرانسوی ژان باپتیست دوما گاز جدیدی را کلروفرم نامید. دکتر اسکاتلندی جیمز یانگ سیمپسون در سال 1847 از آن برای کمک به زایمان استفاده کرد.

به زودی بیهوشی به طور گسترده تری در طول جراحی مورد استفاده قرار گرفت و نرخ بهبودی بهتری را به همراه داشت. قبل از بیهوشی، بیماران جراحی اغلب از شوک ناشی از درد جان خود را از دست می دادند.

اما هر دارویی که می تواند افراد را بیهوش کند می تواند باعث آسیب نیز شود. داروهای بیهوشی مدرن هنوز هم به دلیل خطرات سرکوب سیستم عصبی خطرناک هستند.

پنی سیلین

اتفاقی که در سال 1928 برای پزشک اسکاتلندی الکساندر فلمینگ افتاد، یکی از داستان های کلاسیک کشف تصادفی دارو است.

فلمینگ به تعطیلات رفت و تعدادی کشت از باکتری استرپتوکوک را روی نیمکت آزمایشگاه خود گذاشت. وقتی برگشت، دید مقداری پنی سیلیوم معلق در هوا (یک آلاینده قارچی) رشد استرپتوکوک را متوقف کرده بود .

پاتولوژیست استرالیایی هاوارد فلوری و تیمش پنی سیلین را تثبیت کردند و اولین آزمایشات انسانی را انجام دادند. با تامین مالی آمریکا، پنی سیلین به صورت انبوه تولید شد و مسیر جنگ جهانی دوم را تغییر داد. این برای درمان هزاران نفر از پرسنل خدمات استفاده شد .

پنی سیلین و نوادگان آن داروهای خط مقدم بسیار موفقی برای شرایطی هستند که زمانی میلیون ها نفر را کشته بودند. با این حال، استفاده گسترده از آنها منجر به سویه های باکتری مقاوم به دارو شده است .

نیتروگلیسیرین

نیتروگلیسیرین در سال 1847 اختراع شد و باروت را به عنوان قوی ترین ماده منفجره در جهان جایگزین کرد. همچنین این اولین داروی مدرن برای درمان آنژین ، درد قفسه سینه مرتبط با بیماری قلبی بود.

کارگران کارخانه که در معرض مواد منفجره قرار گرفتند شروع به تجربه سردرد و برافروختگی در صورت کردند. این به این دلیل بود که نیتروگلیسیرین یک گشادکننده عروق است رگ‌های خونی را باز می‌کند.

ویلیام مورل، پزشک لندنی، نیتروگلیسیرین را روی خود آزمایش کرد و آن را روی بیماران آنژینی خود آزمایش کرد. آنها تقریباً فوری تسکین یافتند.

نیتروگلیسیرین این امکان را برای میلیون ها فرد مبتلا به آنژین ایجاد کرد تا زندگی نسبتاً طبیعی داشته باشند. همچنین راه را برای داروهایی مانند داروهای کاهش دهنده فشار خون، بتا بلوکرها و استاتین ها هموار کرد. این داروها باعث افزایش عمر و افزایش میانگین طول عمر در کشورهای غربی شده است.

اما از آنجایی که عمر مردم در حال حاضر افزایش یافته است، در حال حاضر نرخ های بالاتری از مرگ و میر ناشی از سرطان و سایر بیماری های غیر واگیر وجود دارد. بنابراین معلوم شد که نیتروگلیسیرین به روش‌های غیرمنتظره‌ای دارویی است که جهان را تغییر می‌دهد.

قرص ضد بارداری

در سال 1951، مارگارت سانگر، حامی کنترل بارداری در ایالات متحده، از گرگوری پینکوس، محققی خواست که یک داروی پیشگیری از بارداری موثر هورمونی ایجاد کند که توسط وارث کاترین مک کورمیک تامین می شد.

پینکوس دریافت که پروژسترون به توقف تخمک گذاری کمک می کند و از آن برای تولید یک قرص آزمایشی استفاده کرد. کارآزمایی‌های بالینی بر روی زنان آسیب‌پذیر، به‌ویژه در پورتوریکو، که در آن نگرانی‌هایی در مورد رضایت آگاهانه و عوارض جانبی وجود داشت، انجام شد.

داروی جدید توسط GD Searle & Co با نام Enovid در سال 1960 با تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده منتشر شد. این به این دلیل اعطا شد که خطر بارداری بیشتر از خطر عوارض جانبی مانند لخته شدن خون و سکته مغزی دیده می شد.

ده سال طول کشید تا ارتباط بین استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی و عوارض جانبی جدی اثبات شود. پس از تحقیقات دولت ایالات متحده در سال 1970، سطح هورمون این قرص به طور چشمگیری کاهش یافت . یکی دیگر از نتایج، برگه اطلاعات بیمار بود که اکنون در داخل همه بسته‌های داروهای تجویزی خواهید یافت.

این قرص با ورود مجدد زنان به نیروی کار باعث تغییرات جمعیتی جهانی با خانواده های کوچکتر و افزایش درآمد شد. با این حال، هنوز سؤالاتی در مورد چگونگی آزمایش حرفه پزشکی بر روی بدن زنان ایجاد می کند.

دیازپام

اولین بنزودیازپین، نوعی مضعف کننده سیستم عصبی، در سال 1955 ساخته شد و توسط شرکت دارویی Hoffmann-La Roche با نام Librium به بازار عرضه شد .

این دارو و داروهای مرتبط با آن به عنوان “درمان” اضطراب فروخته نشد. در عوض، آنها قرار بود به مردم کمک کنند تا در روان درمانی شرکت کنند ، که به عنوان راه حل واقعی تلقی می شد.

شیمیدان لهستانی آمریکایی لئو استرنباخ و گروه تحقیقاتی او در سال 1959 لیبریوم را تغییر شیمیایی دادند و داروی بسیار قوی تری تولید کردند. این دیازپام بود که از سال 1963 با نام Valium به بازار عرضه شد.

داروهای ارزان و به راحتی در دسترس مانند اینها تأثیر زیادی داشتند. از سال 1969 تا 1982، والیوم پرفروش ترین داروسازی در ایالات متحده بود. این داروها فرهنگ مدیریت استرس و اضطراب با دارو را ایجاد کردند.

والیوم راه را برای داروهای ضد افسردگی مدرن هموار کرد. مصرف بیش از حد این داروهای جدید دشوارتر (اما نه غیرممکن) بود و آنها عوارض جانبی کمتری داشتند. اولین SSRI یا مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین، فلوکستین بود که از سال 1987 با نام پروزاک به بازار عرضه شد .